Dzień Świętości Życia – duchowa adopcja

IDEA DUCHOWEJ ADOPCJI wzywa do podjęcia modlitewnego wołania w intencji ocalenia zagrożonego życia w łonie matki i duchowego towarzyszenia narodzonemu już dziecku, aby mogło wieść godziwe życie. Podjęcie zobowiązania Duchowej Adopcji wiąże się z odmawianiem codziennie, przez dziewięć miesięcy, krótkiej modlitwy, oraz ofiarowaniem w intencji dziecka, którego imię jest znane jedynie Bogu, rozważania jednej tajemnicy Różańca. Można również podjąć dodatkowe postanowienia.

OWOCEM DUCHOWEJ ADOPCJI jest przede wszystkim, jak wierzymy, urodzenie się dziecka, wybłagane u Boga wytrwałą modlitwą, jak również możliwość realizowania daru życia jaki ono otrzymało w godziwych i sprawiedliwych warunkach. Modlitwa wielu ludzi wyprasza również dar nadziei i wiary w sercach matek, które odkrywają w sobie powołanie do macierzyństwa, odzyskując wiarę w Boże Miłosierdzie. Duchowa Adopcja jest również modlitewną, a więc najbardziej skuteczną reakcją i odpowiedzią na głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji Jako bardzo konkretny i bezinteresowny osobisty dar, pomaga kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i płciowości oczyma Dziecka Bożego. Pomaga pogłębiać kontakt z Bogiem poprzez naukę systematycznej modlitwy połączonej z pozytywnym działaniem. Na nowo przypomina sens tradycyjnych praktyk ascetycznych i może stać się impulsem do odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.

HISTORIA DUCHOWEJ ADOPCJI w Archidiecezji Poznańskiej jest kontynuacją dzieła, które w Polsce rozpoczyna się w roku 1987 wraz z pierwszymi osobami, które podejmują ją w Warszawie. Od 1998r., kiedy w Poznaniu w dzień Zwiastowania NMP podjęło Duchowa Adopcję 120 osób, coraz liczniejsza rzesza obrońców życia włącza się we wspólną modlitwę. Grupy o różnej wielkości pojawiają się w coraz liczniejszych parafiach, gdzie organizowane są uroczyste liturgie w czasie których składa się zobowiązania na ręce kapłana. Parafialne uroczystości odbywają się na wzór liturgii, która każdego roku ma miejsce w Uroczystość Zwiastowania NMP w Katedrze Poznańskiej i w Kolegiatach w Lesznie i Szamotułach, gdzie każdego roku ponad 300 osób podejmuje Duchową adopcję wobec Arcybiskupa i Biskupów. Również każdego roku w święto Młodzianków Męczenników 28 grudnia odprawiane jest dziękczynne nabożeństwo za narodzone dzieci w kościele Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana w Poznaniu.

MODLITWA RÓŻAŃCOWA stanowi, obok krótkiej modlitwy wstawienniczej, centrum modlitewnej troski, jaką podejmuje się w Duchowej Adopcji wobec dziecka nienarodzonego. Można tradycyjnie rozważać codziennie inną tajemnicę Różańca, ale również można pochylać się nad jedna tajemnicą w ciągu całego tygodnia, wzbogacając rozmyślanie np. lekturą Pisma św. lub inną lekturą duchową..

DODATKOWE POSTANOWIENIA mogą towarzyszyć modlitwom związanym z Duchową Adopcją. Mogą one polegać np. na regularnym czytaniu Pisma Świętego, roztropnie podejmowanym poście, walce z nałogami, pomocy osobom potrzebującym, a także na odmawianiu dodatkowych modlitw. Cennym postanowieniem byłby częsty udział we Mszy św. w dzień powszedni i przyjęcie Komunii Świętej w intencji adoptowanego dziecka, a także adoracja Najświętszego Sakramentu.

PRYWATNE PRZYRZECZENIA są formą podjęcia Duchowej Adopcji przeznaczoną szczególnie dla osób chorych, które nie mogą złożyć swego zobowiązania w czasie uroczystości parafialnych. Należy wtedy formułę przyrzeczenia odczytać, najlepiej przed Krzyżem lub obrazem i od tego momentu włączyć się przez dziewięć miesięcy w modlitwę odmawiając tak jak wszyscy dowolna tajemnice Różańca oraz modlitwę w intencji nienarodzonego dziecka. Osoby chore mogą krzyż swego cierpienia ofiarowywać w tej intencji, łącząc go z odmawianymi modlitwami.

Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych postanawiam i przyrzekam, że od dnia tej uroczystości, biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez dziewięć miesięcy, każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Tymi modlitwami będą: jedna tajemnica Różańca, moje dobrowolne postanowienie oraz modlitwa, którą dziś po raz pierwszy odmówię:

Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przygotowałeś. Amen.